Een potje appelmoes bedoel ik dan.
Ieder jaar laat ik de kinderen in de groep appelmoes maken. Of dit nu in de boven- tussen- of onderbouw is. En niet alleen voor de gezelligheid. Het is een project waarin bijna alle vakgebieden samenkomen. Dat bestaat uit verschillende leerdoelen en vaardigheden. De activiteit, het maken van appelmoes inclusief de voorbereiding, maakt het leren betekenisvol. Wanneer kinderen inzien wat het leren hen oplevert, wanneer ze mogen ‘doen’ en het aansluit bij hun belevingswereld zijn ze gemotiveerder en beklijft het geleerde beter.
Ik probeer mijn onderwijs altijd in samenhang aan te bieden. De kinderen kennis en vaardigheden te laten ontwikkelen die ze nodig hebben in de rest van hun leven. Voor mij zijn dit voorwaarden van goed onderwijs. Omdat onderwijs de kinderen voorbereidt op het volwassen leven.
Het is bijna herfstvakantie. Vruchten en zaden worden door de bomen losgelaten. Groep 1-2 is bezig met het thema: ‘Wij gaan opzoek naar de herfst’
Vandaag gaan we appelmoes maken.
We maken eerste een schatting van hoeveel appels er in de kring bij elkaar liggen. Zijn er voldoende appels om ieder kind er één te geven? Dat wordt dus tellen! Daarna verdeel ik de appels in twee groepen. Waar liggen de meeste appels en waar de minste?
“Hoe komen we eigenlijk te weten hoe we appelmoes moeten maken?” De meeste kinderen verwijzen naar het internet. We zoeken op het grote digibord naar een recept. Ik laat ook een kookboek zien waar recepten in staan. Ook van appelmoes! Er staat een lijst met ingrediënten en benodigdheden. En ook een stappenplan.
Handen wassen en aan de slag!
Ieder kind een snijplank en een mes. (Ik liet de kinderen een mes van het bestek meenemen. Een aardappelschilmesje gebruik ik vanaf groep 3. Pleisters wel bij de hand houden! 😉)
Een aantal kinderen staat er op om de appel zelf te schillen met de dunschiller. Dat kost even wat tijd en veel van de appel blijft er niet over. Maar dat is niet erg. De appel is geschild.
Ik laat de kinderen zien hoe groot de stukjes appel moeten zijn na het snijden. Opperste concentratie! Iedereen is aan de slag. En zo trots dat ze zijn wanneer hun snijplank vol ligt met kleine stukjes appel.
De binnenkant van de kring wordt de kookplaats. Verboden gebied voor kinderen!
De appels in de pan met een kopje water. En alvast wat kaneel, want daar gaat de klas zo lekker van ruiken. Eén voor één neem ik een kind aan de hand mee naar de pan waar de stukjes appel pruttelend aan het koken zijn. Kijk, nu is het aan het koken! Zie je dat!? Hoor je dat!?
Ondertussen maken de kinderen een etiket. Wat moet er op komen te staan? En hoe doe je dat als je nog niet kan schrijven?
Na een paar minuten zijn de appels zacht genoeg om door de zeef te halen. Ik gebruik een passe vite (draaizeef). De kinderen komen in de kring zitten en mogen om de beurt draaien aan de zeef. Het is voor de meeste kinderen lang wachten tot ze aan de beurt zijn, maar geen enkel probleem voor hen. Het is het wachten waard.
Na het ‘draairondje’ worden de potjes één voor één gevuld. De appelmoes is inmiddels goed genoeg afgekoeld. Als een schat houden de kinderen hun pot appelmoes vast!
Ik geef ze een theelepel om alvast even te proeven. Mmm, zelfs de kinderen die vooraf al verkondigden dat ze echt geen appelmoes lusten, zitten nu te smullen.
Deksel er goed opdraaien en mee naar huis.
Tot morgen en smakelijk eten voor straks!